4 Aralık 2024 Çarşamba

Ölümü bilmek dahi lütuftur.

Hayvan öleceğini bilmez, bilse de gam etmez.
Öleceğini değil, ölüyor olduğu anı bilir.
Hayvani bile olamayız ki şu yarda.

Dünyayı arar
Kendi kefenini sarar
Cennetliğim sanar
Umduğunda bulamaz yarar
Eder kendine zarar, zarar...
Hakîkati yazar
Hikmeti kendinde sanar
Görse bile hakîkati ne yazar?
Burayı hakîkat sanar.

Öyle kolay bulunaidi ya?
O vakit herkes alim idi.
Tezatta yatar hakîkat.
Önce bakmak;
Sonra görmek, ardına da aramak gerek.

Arayanlara, görmeye(bakmaya) gayret edenlere, görenlere selam olsun. Aramayanlara, görmek(bakmak) ve gayret etmek istemeyenlere de selam olsun. Bilineki muallimlerdir onlar. Göremeyen, bilmeyen muallim olur mu? Olmaz olur mu hiç? Koskoca kainat, bir bak hele; neden herşey tezat iledir? Ne için herşey tezatı ile bir(1)dir? Neye götüre ola ki bu bizi? Bir'e(1). İspat eder kendisini, tezatı olmadığını.

《《《《《《《Söyleyişi dinle 》》》》》》》

Aynadan Muallim

Dünya ne tesadüfî
Ne de cani
Bizleriz fani
Bu kadarı kâfî

Olamadık hayvanî
Soranda insanî
Ölüm gelir ki ani
İçindeyiz zannı alemi

Kırdık kalemi
Hikmeti bildik ki mevkî
Olduk alemin zalimi
Sandık ki kendimizi; Dünyanın en iyi alimi
Düşünmeden hâlimizi
Bildik sandık kendimizi
Aynadan ırak
Dön hele de bir bak
Seni sana tanıtana bir bak
Demeyesin sonra:
Nerede adalet nerede hak
Dön bir aynaya bak

Ayna denen temsilî
Temsilî olan; öğretir nasıl olunur insanî
Kınadığım olur muallimim
Deme sonra vay ben kim idim...

Álim

Seni sana bildiren Kendisini sana bildirmez mi? Sen yeter ki bilmek iste. Bu iş de böyle işte Merhamete yüz çeviren Kendisine zulüm eden Et...