Bedenler sergilendikçe, akıllar geriledikçe
şuursuzluk baş gösterince
Bir ayıbı kınayanda
Kınadığın ayıbı kendin eyleyende
Söylendiğinde inkâr edende
Sergilenen beden, hâlbuki kendinden giden.
Acizyetinin farkına dahi varamayacak kadar aciz
Cehalet yalnızca sana caiz
Körlükte gelinen bu nokta
Olmasın sana gıpta
Sen de ettin hata ben de ettim hatta
Yazdım diye olmadım muallim.
Sadece yolumu arayan biriyim.
Bu yolda ne gördüysem tuttum not
Sen de olma bu dünyada ot
Hani var mı tutunabildiğin bir dal?
Olma sen de lâl
Gel, sen de kalbin ile kal
Onların kendilerine dahi yok hayrı
Bilmez ki ayıbı
Lâkin sakın kınama onları
Unutma onlar ki muallimlerdir.
Ve yine unutma ki kınadığın o hatayı;
Gördün mü bak, yaptın aynı hatayı.
Gayb bize uzaktır.
Gayb'dan nasıl korunulur bilemem ancak
Bir düşüncem var ki, yanıt olur mu dersiniz
Aciz hissetmek.
Böyle okuyunca hemen şeytan size vesvese vermiş olsa gerek.
Ona şunu söyleyin;
Aciz olmak ile aciz hissetmek arasında büyük fark var.
O zaman dizginlenecektir.
Lâkin herşeyden önce akla hizmet hitap gerek.
Aciz olmak ile hissetmek arasındaki farkın şuuruna varamadıysanız;
Nefsiniz ile olan savaşma gücünü bulun kendinizde.
Şeytandan önce nefis ile savaşmak gerek.
Ve bu savaş bu dünyada asla sona ermeyecek.
Nefsinize, yani? Kendinize karşı güçlü olmayan, şeytan ile savaşabilir mi?
Bak! Gördün mü? Yine kendin karşısında aciz kaldın.
Hata yapmamak için yaratılmadık, lâkin mesul olduğumuzu unutma!
Allah Celle Celaluhu bizleri affetmesini temenni ederim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder